Serwisowanie auta

h podane są w normach SAE J 1703, FMVSS 116 i ISO 4925. Temperatura wrzenia płynu Temperatura wrzenia jest miarą możliwości termicznego obciążenia płynu hamulcowego. To obciążenie może być szczególnie duże w cylinderkach ham

Serwisowanie auta

Temperatura wrzenia płynu

Płyn hamulcowy ? czynnik przenoszący ciśnienie hydrauliczne w układach hamulcowych.
Parametry płynów hamulcowych

Wymagania dotyczące płynów hamulcowych podane są w normach SAE J 1703, FMVSS 116 i ISO 4925.

Temperatura wrzenia płynu

Temperatura wrzenia jest miarą możliwości termicznego obciążenia płynu hamulcowego. To obciążenie może być szczególnie duże w cylinderkach hamulców kół. W temperaturach przekraczających rzeczywistą temperaturę wrzenia dochodzi do wytworzenia pęcherzyków gazu (pary) i wtedy uruchomienie hamulców przestaje być możliwe.

Temperatura wrzenia płynu zawierającego wodę

Podstawowym składnikiem większości płynów hamulcowych jest glikol, który ma własności higroskopijne, tzn. łatwo wchłania wodę. Temperatura wrzenia płynu hamulcowego zawierającego wodę jest znacznie niższa od temperatury wrzenia czystego płynu.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/P%C5%82yn_hamulcowy


Skład chemiczny płynu hamulcowego


Pęcznienie elastomerów

Każdy rodzaj płynu hamulcowego wymaga indywidualnego doboru i sprawdzenia elementów układu hamulcowego wykonanych z elastomerów. Pęcznienie elastomerów pod wpływem działania płynu nie powinno przekraczać 16%, aby została zachowana właściwa współpraca i wytrzymałość części. Zanieczyszczenie płynu hamulcowego, w którym głównym składnikiem jest glikol, nawet nieznaczną ilością oleju mineralnego (płyn hamulcowy z olejem mineralnym, rozpuszczalnik) może być przyczyną zniszczenia gumowych uszczelek i awarii układu hamulcowego.

Skład chemiczny

Skład chemiczny płynu hamulcowego jest bardzo istotny z punktu widzenia wymienionych wcześniej własności. Zmiany składu chemicznego mogą poprawić niektóre własności płynu, lecz powodują najczęściej zmianę innych jego własności. Płyny hamulcowe są zazwyczaj mieszaniną eterów alkilowych glikoli etylenowych, estrów boranowych i polipropylenoglikoli z dodatkami.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/P%C5%82yn_hamulcowy


Bieżnik jest to część opony

Budowa opony
Budowa opony: 1. opasanie, 2. osnowa, 3. drut, 4. obręcz, 5. bieżnik, 6. opona, 7. stopka.

Elementy typowej opony samochodowej10:

Bieżnik

Bieżnik jest to część opony, która wchodzi w kontakt z nawierzchnią i odpowiada za jej przyczepność do nawierzchni. W zależności od przeznaczenia opony, bieżnik może mieć różny kształt (tzw. rzeźba bieżnika), głębokość i twardość.

Osnowa

Osnowa składa się z wielu warstw kordu, ułożonych pod różnymi kątami w zależności od rodzaju konstrukcji opony. Kord może być wykonany z poliamidu, poliestru, stali, wiskozy i włókna szklanego.

Opasanie

Jest to warstwa (lub częściej warstwy) kordu ułożona obwodowo, wykonana z możliwie jak najbardziej nierozciągliwego materiału. Jej zadaniem jest usztywnienie czoła opony i zapobiegnięcie jego deformacjom pod wpływem działających sił.

Stopka

Stopka (inaczej kołnierz) to część opony stykająca się z obręczą (inaczej zwaną też felgą). Biegnące obwodowo druty wzmacniające utrzymują oponę na feldze, natomiast odpowiednie ukształtowanie stopki zapewnia równe przyleganie opony do obręczy, a w oponach bezdętkowych także uszczelnienie. W niektórych konstrukcjach opon wzmocnienie to wykonuje się z kewlaru.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Opona_pneumatyczna